EDUARD VAN GIEL

José Cobo werd geboren in 1958 in Santander, Spanje. Hij studeerde aan de Facultad de Bellas Artes te Madrid en aan het Art Institute of Chicago.

Cobo’s werk vindt zijn oorsprong in een fascinatie voor de condition humaine : het lot van de mensheid met onvermijdelijke gebeurtenissen als geboorte, kindertijd, adolescentie, leven, liefde, ouderdom en dood zijn een terugkerend thema in zijn kunst.

In zijn beeldhouwwerken van kinderen schept hij onschuld en grenzeloze verwondering. In brons en ook in epoxyhars brengt hij de emoties hieraan verbonden op unieke wijze tot leven.

José Cobo’s werk vond zijn weg naar verschillende kunstbeurzen in Europa (Arco Madrid, Art Cologne, Art Brussels, Arte Fiera Bologna, Kunst 12 Zürich) en de Verenigde Staten (Pulse Art Fair NY en Art Chicago). Bovendien is zijn kunst te bewonderen in het Madrileense Museo Thyssen Bornemisza en het Kalamazoo Institute of Art in Michigan.

Download CV

www.josecobo.com

Een schilderij beeldt niet enkel de werkelijkheid uit, maar vertelt een verhaal. Als de kunstenares Ine Lammers dan ook nog graag vervormt, ontstaat er een droomwereld met een eigen werkelijkheid en een eigen logica. Kwetsbaarheid en sensualiteit zijn emoties die op de toeschouwer afkomen en daarbij een verpletterende indruk achterlaten. De poëzie in haar werken laat zich niet begrijpen, zij grijpt.

Niet alleen voor de toeschouwer, ook voor de kunstenares is dit een zoektocht naar de ziel : “Om een gezicht te zien gebruik je een spiegel; om je ziel te zien een kunstwerk (G.B.Shaw).”

www.inelammers.com

KRM is een Frans-Duits kunstenaarsechtpaar : Chérif & Geza Zerdoumi. Hun concept “De geest van de muur” is een iconoclastische en rebelse kunst, gebaseerd op menselijke tragedie en de complexiteit van het wezen. Zij werken met vier handen aan hetzelfde werk; beelden die elkaar overlappen, impulsieve handelingen en woorden dagen de kijker uit.

Het uiteindelijke resultaat is een verbluffende combinatie van prachtige kleuren en technieken, de kracht van humor en verborgen tederheid. Een grote eigenschap in hun werk is het element van verandering en verrassing. Het lijkt wel of iedere keer we kijken, we een nieuw schilderij waarnemen.

www.geza-cherif.com

Stefan Yordanov is geboren in 1972 in Sofia, Bulgarije. Hij studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie van 1990 tot 1994 en aan de Amsterdamse School voor de Kunsten van 1995 tot 1997.

Yordanov verruimt zijn kunstwerken door middel van te experimenteren met verschillende mediums.

Hij tekent, maakt collages, installaties en recent ook lichtsculpturen. In deze lichtsculpturen gebruikt hij licht dat hij beschouwt als een soort levende materie, een energie die leven in zijn objecten brengt. Hierbij ontstaat een symbiose tussen technologie en natuur, tussen leven en dood.

www.stefanyordanov.nl

Marcin Owczarek werd geboren in 1985 in Wralaw, Polen. Hij woont en werkt in Belgie. Owczarek's aandacht gaat uit naar de toestand van onze wereld en de mens. Hij gebruikt fotografie en collage van surrealistische beelden die gericht zijn op het creeren van een identiteit. Hij verwerkt dromen, het onbewuste, moraliteit, sociale status, gedrag, gewoonten en rituelen. Deze hebben een aanzienlijk effect op het dagelijks leven. Het is zijn manier om te observeren en te documenteren. Het eindresultaat is een kunstwerk waarbij een beeld van een samenleving in de 21ste eeuw wordt getoond met toespelingen, metaforen en allegorieen. Volgens hem is de collage-techniek de ideale manier om zowel menselijke deugden als tekortkomingen op een symbolische manier weer te geven.

Zijn werken waren reeds vertegenwoordigd op diverse beurzen in Europa : London Art Fair, Pan Amsterdam, Kunstfoto Budapest, Rotterdam C.A.F., Fotofever Brussel en Art Nocturne Knokke-Heist en in Zuid-Afrika.

www.marcinowczarek.com

Niyaz Najafov is geboren in 1968 in Baku, Azerbeidzjan. Hij werd opgeleid tot soldaat en professioneel succesvol sportman. In 2003 begon hij te experimenteren met olieverf, beïnvloed door andere autodidacten als Paul Gauguin en Francis Bacon.

In zijn schilderijen toont hij  zijn angsten en wensen, verborgen in zijn hart en  hoofd. Om de kijker te helpen emotionele en intellectuele kennis te verwerven, schildert hij grootse impressies , onder andere  openheid en eerlijkheid; hij daagt ons uit in de spiegel te kijken. Het geweldig mooie kleurenpalet en zijn humor zorgen voor het Licht. In 2009 werd hij gekozen om zijn land te vertegenwoordigen op de 53ste Biënnale in Venetie.

In heel Europa, waaronder Londen, Parijs, Moskou, Berlijn en Genève heeft hij zijn expressieve schilderijen en sculpturen tentoongesteld op prestigieuze beurzen en exposities.

Frans Smit is een kunstenaar, geboren in Zuid- Afrika, die heeft deelgenomen aan meer dan 40 tentoonstellingen op lokaal en internationaal niveau. Hij begon fotografie te studeren maar raakte al snel geïnteresseerd in de schilderkunst. Zijn ontmoeting met Lucian Freud heeft hem dan ook zeer beïnvloed en Freud spoorde hem aan cursus te volgen in o.a. het prestigieuze St. Martin’s College of Art and Design.

Hij richt zich vooral op portretten waar hij, in zijn huidig werk, zowel invloeden van street art als abstractie vermengt. Hierdoor vertonen zijn schilderijen een natuurlijke en organische balans tussen het gebruikte palet en de gebruikte texturen. Het traditionele portret wordt verstoord. De aandacht van de kijker wordt langer vastgehouden.

2018 wordt een barokjaar in Antwerpen en een uitbundig stadsfestival. Smit haalt ook hieruit inspiratie die we kunnen terugvinden in o.a. ”After Rembrandt” en “After Rubens”, werken met een prachtig kleurenpalet. Zijn foto’s en schilderijen werden reeds tentoongesteld in New York, San Francisco, Beirut, Londen, op verschillende plaatsen in Zuid -Afrika en in Denemarken.

Sociale media confronteren ons met de donkere kant van de mensheid. Op dagelijkse basis worden honderden beelden naar ons geprojecteerd, doorzeefd met fysieke en emotionele wonden van ‘anderen’: mensen die onbehuisd zijn gemaakt in lichaam en ziel; mensen die wanhopig een veilige plaats zoeken om toe te behoren.

Beiron Brouwers neemt al deze beelden op, voelt zijn weg doorheen de onderliggende emoties en vertaalt hun essentie op het doek. Hij ziet de wreedheid van de realiteit. Echter, ondanks het feit dat hij deze in zijn eigen leven heeft gezien en geleefd, slaagt hij erin om de lichtere kant van de beelden aan te boren.

Wij als publiek kunnen inspiratie putten uit deze veerkrachtige manier van een donkere realiteit te transformeren naar iets draagbaar en zelfs prachtig in elk schilderij. Als we meer in detail kijken naar het werk van Brouwers (Bergen-op-Zoom, 1972), dan zien we dat hij elke emotie op een subtiele manier vastlegt in overeenstemming met zijn perceptie van de realiteit. Dit is zichtbaar in een vlek, een kleur, een penseelstreek en de suggestieve silhouetten die hij schildert. Brouwers kiest bewust om mensen op een niet-geïdentificeerde manier weer te geven door hun gezichtskenmerken niet uit te werken. Op die manier slaagt hij er in feite in om “uit te zoomen”; om te reflecteren op het dagelijkse leven als ware het een derde persoon of een onbevooroordeelde bijstander. Naar de toeschouwer toe slaagt hij erin om een ‘unheimliches Gefüll’ mee te geven, een zeker ongemak als gevolg van het uitgesloten zijn van de rest van de samenleving. Het schilderij wordt een reflectie van Brouwers’ waarneming over wat sociale media doen met individuen. We voelen ons geraakt, doch losgekoppeld.

Brouwers neemt niet enkel afstand van het evidente en het sensationele in zijn inhoud en visie, maar ook in zijn techniek. Hij gebruikt geen digitale trucs of middelen. Evenmin gebruikt hij meerdere, dikke lagen olie, zoals vele klassieke schilders dat wel deden om een zichtbare structuur in hun schilderijen te creëren. Integendeel, Brouwers creëert de optische illusie van een derde dimensie door het gebruik van simpele, elegante penseelstreken.

Eduard Van Giel, geboren in 1945 is een kunstenaar, een designer, een autodidact. Beïnvloed door mensen als Ensor, Duchamp, Beuys, Polke, Kippenberger, Warhol maakt hij zijn eigen produkties : Originelen, Multiples, Fotowerken en Grafische Produkten.

Het verhaal van zijn leven maakt dezelfde adrenaline vrij als een rit in een achtbaan. Het is een rit die via grote hoogtes naar diepe afgronden scheurt. Volgens Goethe hebben kunst en anarchie reeds lang een bijzondere verhouding met elkaar: “of het nu om wetenschap of kunst gaat, het is toch de anarchie die ons telkens weer uit de breedte, in het nauwe, uit de verstrooiing in de vereniging moet drijven”. Van Giel, sterk aangetrokken door die anarchie, kan zich via zijn kunst telkens weer opnieuw uitdrukken. Hij overleeft een schipbreuk, hij overwint een verslaving en hem overkomt een drama in zijn gezin. Na een verblijf van een aantal jaren in Griekenland vestigt hij zich terug in Antwerpen. Maar hij is blijven produceren en zijn werken hangen overal in de wereld, verspreid via kunstbeurzen en verschillende tentoonstellingen in o.a. Los Angeles, Parijs en Amsterdam.

Hij heeft lederen jassen ontworpen, onder het label ‘Dolce Guevara’, hij maakte een erotisch bronzen sculptuur, dat in porselein door Studio Piet Stockmans is nagemaakt, ontwikkelt lichtinstallaties met muziek en heeft meegewerkt aan graffiti en filmprojecten. De bezoeker van deze tentoonstelling wacht een kleurrijke en boeiende kunstervaring.